Japonların özellikle tasarımda doğaya saygısı tüm dünyanın takdirini kazanıyor. Japonya’yı tanımayanların doğaya verilen değeri görmesi için ülkenin en büyük üçüncü kenti olan Osaka’nın kuzeydoğu banliyösündeki bir tren istasyonuna göz atması yeterli. 1910 yılında kullanıma açılan Kayaşima istasyonu, yerel kayıtlara göre defnegiller familyasından 700 yıllık kafur ağacının yanına kurulu. İstasyon açıldığında güneşli ve yağmurlu havalarda yolcular için bir korunak işlevi gören asırlık ağacın, nüfus artışına paralel olarak 1972’deki istasyonu genişletme çalışmalarında kesilmesi planlanmış.
Kayaşima’da bulunan ağacın kaderi hakkında birçok öykü mevcut olsa da, hepsi doğaüstü rivayetlere dayanıyor. Anlaşılan o ki, kafur ağacı bölgeye özgü bir ilaha adanmış mabet olarak kabul edilmekteymiş ve kesilme planı yerel halkta infiale neden olmuş. Ağacın kesilmesi durumunda ağaca dokunanların lanetleneceği şeklinde Vevobahis hikayeler yayılmasının yanı sıra bir takım doğaüstü rivayetler birbirini izlemiş.
Kesilme tartışmaları sırasında kimileri ağacın dalları arasında beyaz bir yılanın süründüğünü gördüğünü idddia ederken, diğerleri ağacın üzerinden dumanlar çıktığını, hatta bir işçinin ağacın bir dalını kestiği için ertesi gün humma nöbeti geçirdiğini ileri sürmüş.
Her ne kadar böyle hikayeler yayılmış olsa da, yetkililer arkasında bu kadar tarihi olan bir doğal anıtın yok olmamasını istediklerini belirterek planın değişmesi yönünde karar almış. 1973’de tren istasyonu ağacın etrafını çevreleyecek bir biçimde genişletilirken, çatısından dallarının çıkması sağlanarak büyümesi engellenmemiş. Ayrıca yerel halk, ağacın öfkesinden sakınmak için hemen yanına bir mabet dahi inşa etmiş.
Ağaç, yerel halkın güçlü direnişi ve biraz da batıl inanç sayesinde ayakta kalmaya devam ediyor.