"İlk lise okursun sonra üniversitesine gidersin ardından sınavlara girip çaba sarf edersin.
Bir gün alım olduğunu duyarsın başvurursun kabul ederler başvurunu ardından mülakat günün gelir ter dökersin ve sonrasında kazandığın haberi gelir evrak hazırlama çabasına girersin.
Evrak teslim edersin ve artık başlayacağın yerde ilk stajların olur. Ardından lokomotiflerin brövesini ya da ehliyetini almak için kilometrelerce yol kat edersin.
Artık ekmeğin hazırdır ve evlenirsin çocuğun olur. Onu okutmak için geceni gündüzüne katarsın.
7 gün 24 saat 4 mevsim aileni geride bırakarak helallik isteyerek yola çıkarsın.
Sen gelirsin çocuğun uyur eşin seni uykulu evinde bekler.
Bir gün arkadaşın hasta olur ya da cenazesi, düğünü olur yerine seni çağırırlar. Yol arkadaşın mesaiye beraber gittiğin arkadaşınla saatlerin geçer.
Yeri gelir gittiğin yerde misafirhane de aynı oda da kalırsın yemeğini çayını kahveni onla içersin. Ailenden çok onu görürsün hayatın boyunca yanında.
En büyük olan sorumluluk da taşıdığın yolcunun vebalidir. Onlara zarar gelmesin diye canını dişine takarak onları gideceği yere ulaştırırsın.
Dışarıdan gören insanlar para için yapıyor bu işi, bizden daha güzel hayatı var vs diyorlar.
Dışarıdan gören insanlar onların hikayesine tanık olsalar böyle konuşmazlardı.
Son olarak bu mesleğin cinsiyeti, dil, din, ırk ayrımı yoktur. Her şey gördüğünüz gibi değildir bu meslekte.
Demiryolu şehitlerimize tekrardan Allah'dan rahmet diliyorum mekanları cennet olsun.
Allah acılı aile ve yakınlarına sabırlar versin.
Tüm Demiryolu camiasının başı sağ olsun...."